14 września 2015 roku zaczęła się era nowej astronomii, która przez najbliższe stulecia kształtować będzie naszą wizję świata, opartą na obserwacji nie światła, lecz fal grawitacyjnych emitowanych przez ruchy i drgania ciał niebieskich. Od tego czasu zarejestrowaliśmy nie tylko fale grawitacyjne, emitowane wskutek łączenia się czarnych dziur, ale również gwiazd neutronowych. Nasza wiedza rozwija się w tempie wprost fenomenalnym! Nathalie Deruelle i Jean-Pierre Lasota, fizycy zaangażowani w badania fal grawitacyjnych, opowiadają w swojej książce zarówno o historii, jak i o najnowszych obserwacjach i wynikach. Zadają pytanie, jak zadziwiające niespodzianki przyniesie nam jeszcze astronomia fal grawitacyjnych i jak bardzo odmieni nasz obecny obraz Wszechświata. Nathalie Deruelle - francuska fizyk teoretyk, profesor honorowy we francuskim Narodowym Centrum Badań Naukowych, związana z Uniwersytetem Paris Diderot i Yukawa Institute for Theoretical Physics w Kioto, autorka kilku podręczników. Głównym obszarem jej badań jest ogólna teoria względności. Była współautorką pionierskich prac na temat fal grawitacyjnych generowanych przez układy podwójne, składające się z pulsara i gwiazdy neutronowej, a teraz pracuje nad zagadnieniami kosmologii i alternatywnymi teoriami grawitacji. Jean-Pierre Lasota - fizyk teoretyk i astrofizyk, autor ponad 250 prac naukowych i kilku książek. Profesor honorowy w Instytucie Astrofizyki w Paryżu i profesor zwyczajny w Centrum Astronomicznym im. Mikołaja Kopernika PAN w Warszawie. Przez wiele lat kierował Wydziałem Astrofizyki Relatywistycznej i Kosmologii Obserwatorium Paryskiego i był doradcą naukowym prezesa francuskiego Narodowego Centrum Badań Naukowych. Wieloletni członek komitetów nadzorujących budowę i działanie detektora fal grawitacyjnych Virgo.

W odległym zakątku Wszechświata dwie masywne gwiazdy zakończyły życie w wybuchu supernowej. Pozostał po nich podwójny układ żarłocznych czarnych dziur. Krążąc wokół siebie, czarne dziury wytwarzały fale - niewielkie zmarszczki czasoprzestrzeni rozchodzące się z prędkością światła. Fale unosiły ze sobą energię, a to sprawiało, że czarne dziury zbliżały się do siebie coraz bardziej. W końcu wykonywały kilkaset okrążeń na sekundę z prędkością liniową wynoszącą połowę prędkości światła, a potem w ostatnim rozbłysku czystej energii wpadły na siebie i stopiły się w jeden obiekt.Rozpaczliwy krzyk umierających czarnych dziur w postaci fal grawitacyjnych dotarł do granic naszej Galaktyki po upływie 1,3 miliarda lat. Sto lat przed ich dotarciem do Ziemi, dwudziestosześcioletni Albert Einstein przewidział ich istnienie, ale musiało upłynąć jeszcze pół wieku, zanim ludzie zaczęli ich poszukiwać. Przewidywania Einsteina zostały ostatecznie potwierdzone w poniedziałek 14 września 2015 roku, o godzinie 9:50:45 czasu uniwersalnego.Wykrycie fal grawitacyjnych jest niezwykle ważnym wydarzeniem, jednym z wielkich odkryć, równie istotnym jak odkrycie cząstki Higgsa. Na naszych oczach narodził się nowy rodzaj astronomii, zajmującej się badaniem dynamiki samej przestrzeni, a nie wypełniających ją obiektów materialnych.Govert Schilling, jeden z najlepszych popularyzatorów astronomii, opisuje historie wykrycia fal grawitacyjnych z taką pasją, że trudno się oderwać od lektury.Govert Schilling jest znanym na całym świecie holenderskim popularyzatorem astronomii. Jest redaktorem czasopisma "Sky & Telescope", a jego artykuły ukazują się również w takich periodykach, jak "Science", "New Scientist" i "BBC Sky at Night Magazine". Napisał ponad pięćdziesiąt książek. W 2007 roku Międzynarodowa Unia Astronomiczna na jego cześć nadała planetoidzie 10986 nazwę Govert.